Blije gezichten op pediatrie

Het is ondertussen meer dan 1 maand geleden dat we aankwamen in Banjul, en wat is de tijd voorbij gevlogen! Op 4 februari startten we onze stage op de dienst pediatrie, ondertussen zitten deze 4 weken stage er zo goed als op. Vooral de laatste 2 weken (waarbij we de ene week 12 uur per dag werkten en de andere week de nachtdienst deden) zijn voorbij gevlogen.

Graag geven we jullie enkele interessante weetjes mee i.v.m. het ziekenhuis waar we stage lopen:

Onze 4 weken stage op de dienst pediatrie zijn reeds gepasseerd, de komende 2 weken zullen we stage lopen op de dienst neonatologie.
In de maand februari zijn 15 kindjes overleden op de dienst pediatrie waar wij gewerkt hebben.
Zowel van de verpleegkundigen waar we mee samen werkten als van sommige dokters kregen we positieve en lovende feedback.
Rond deze tijd van het jaar liggen er elke dag ongeveer 20 tot 25 kindjes op de dienst pediatrie. Tijdens elke ‘shift’ zijn 2 verpleegkundigen hier verantwoordelijk voor.
In de maanden juni tot oktober (tijdens het malariaseizoen) kan het aantal kinderen oplopen tot 70; hetzelfde aantal verpleegkundigen moet hiervoor zorgen.
Mama’s slapen ‘s nachts in hetzelfde bed van hun kind. Soms gebeurt het dat hier nog een broertje/zusje van het zieke kind bij slaapt wat maakt dat een mama met haar twee kinderen in éénzelfde bed slapen.
Het gebeurt hier dagelijks dat we medicatie willen geven maar dat deze niet beschikbaar is. Dit is jammer voor het kind want de medicatie wordt dan gewoon niet gegeven.
Tijdens deze weken hebben we geen enkele ‘tut’ of fopspeen gezien bij een kind.
De verpleegkundigen behouden gedurende 1 maand dezelfde uren.
Tijdens de nachtdienst blijven de lichten aan en is er redelijk wat lawaai in de slaapzaal, wat volgens ons niet bevorderlijk is voor de (nacht)rust van het zieke kind.
De mama’s moeten hier behoorlijk veel doen: zelf hun kinderen wassen, zelf eten geven, zelf voor nieuwe lakens zorgen en elke dag bij hun kind blijven (24 uur op 24, 7 dagen op 7).
Elke verpleegkundige komt bijna altijd te laat om te werken; wij waren de enigen die elke dag op tijd waren.
Op de afdeling loopt heel wat ongedierte rond. Vooral ’s nachts zijn heel wat muggen, mieren … actief.
De meest voorkomende ziektes op de dienst zijn malaria, ondervoeding en meningitis. Meningitis, dat dodelijk is, komt veel voor omdat de kinderen in Gambia er niet tegen gevaccineerd worden.
We hebben volgende zaken al zelf kunnen uitoefenen of geobserveerd:

• Maagsonde plaatsen
• Verblijfsonde plaatsen
• Intramusculaire inspuitingen geven
• Intraveneuze medicatie toedienen
• Parametercontrole
• Bloedtransfusies en -afnames
• Nieuw infuus plaatsen
• Pericard-drainage zonder verdoving

Op de volledige dienst is er maar één lavabo beschikbaar en deze wordt door zowel verpleegkundigen als moeders gebruikt.
We deelden reeds enkele aangekochte materialen van de benefiet uit, o.a. Flamigel, Paracetamol, een bloeddrukmeter en een koortsthermometer. Verder deelden we ook ballonnen uit, balpennen, kleefpleisters, tandpasta en tandenborstels. De staaltjes tandpasta en tandenborstels kregen we via sponsors in België.

Tijdens onze nachtdienst van donderdag op vrijdag deelden we bovenvermelde materialen uit. Wat waren de nachtverpleegkundigen hier blij mee! Een verpleegkundige belde zelfs direct de hoofdverpleegkundige op om te zeggen wat de dienst van ons had gekregen. Ze vroeg ons ook of dit allemaal niet teveel geld had gekost. Toen we zeiden dat we een benefiet hadden georganiseerd om geld in te zamelen voor het ziekenhuis, glunderde ze van geluk. Ze kon dit bijna niet geloven. De nachtverpleegkundige stelde zelfs voor om de tandenborstels ook aan collega’s uit te delen, zodat deze voor hun kinderen kunnen gebruikt worden. Ook de mama’s en de kinderen waren in de wolken met de cadeautjes. Sommige mama’s waren zelfs ‘overenthousiast’. Ze wilden namelijk ook cadeautjes voor hun andere kinderen, die niet opgenomen zijn in het ziekenhuis. Dit hadden we beiden wel verwacht. De mensen zijn hier gelukkig met weinig, maar als je iets uitdeelt willen ze steeds meer. Onze avond was uiteindelijk meer dan geslaagd!

We hadden ook nog ballonnen mee. Deze gebruikten we om de dienst wat op te fleuren. De kinderen zagen ’s ochtends de ballonnen hangen en er verscheen onmiddellijk een glimlach op hun gezicht.
Via de gemeente Aalter kunnen we (hopelijk) een subsidie ontvangen om extra materialen aan te kopen, zoals een personenweegschaal, een saturatiemeter, een glycemiemeter en nieuwe muskietennetten voor ongeveer 30 bedden.

De nachtverpleegkundigen kregen van ons een Belgische naam: Lamin werd Dirk, Fatou werd Sara. Samen vormen we een goed team. We kunnen het zelfs zo goed met elkaar vinden dat Fatou ons uitnodigde om volgend weekend bij haar thuis te komen. We mogen zaterdagavond naar Kololi en blijven dan bij haar slapen. We zullen haar familie ontmoeten, iets drinken en eten en misschien ’s avonds een stapje in de wereld gaan zetten. Buiten deze uitnodiging nodigde een moeder van één van de patiënten ons ook uit. Wanneer het zieke meisje het ziekenhuis mag verlaten, mogen we bij hen thuis eens op bezoek komen.

Op de dienst neonatologie ligt een kindje dat in de steek is gelaten door zijn mama. Wanneer de mama voor het eerst aankwam in het ziekenhuis en met haar kind naar de dienst neo ging, zei ze tegen de verpleegkundigen dat ze direct zou terugkomen. Ze moest namelijk nog naar de winkel. De moeder kwam echter nooit terug… Het jongetje had nog geen naam gekregen, maar ondertussen heeft Anneleen hier voor gezorgd. De kleine uk kreeg de naam ‘Lucas’. We zijn beide verzot op dit kindje en proberen hem elke dag een bezoekje te brengen. Volgens ons heeft hij namelijk evenveel recht op liefde en warmte.

Ons eindwerk gaat beetje bij beetje vooruit, maar jammer genoeg is er nog redelijk wat werk aan. Omdat we hier nu reeds een goede maand zijn en we nog niet zoveel andere dorpjes gezien hebben of uitstappen gedaan hebben, hebben we zondag (3 maart) een leuke uitstap gepland. Samen met Seedy (een aanbevolen vriend van 2 meisjes uit België die hier vorig jaar stage liepen), gaan we naar de ‘Crocodile Pool’, de markt van Serrekunda en de 'Monkey Place’. We kijken hier ontzettend naar uit!

Vele groetjes uit Gambia!

Jolien & Anneleen