Maandag 4 maart was onze eerste dag. We hadden allebei nog nooit op deze dienst gestaan, dus wisten we niet goed wat we hier konden verwachten. Uiteraard brachten we op voorhand een bezoekje aan deze dienst zodat we toch enigszins wisten hoe het eruitzag. Maandag was het uiteindelijk een rustige dag. We maakten kennis met deze dienst, leerden de verpleegkundigen en de prematuurtjes kennen en dienden medicatie toe. Ook hier wordt de medicatie rechtstreeks in de ader ingespoten. Gelukkig zijn het hier kleine hoeveelheden en is het kindje vaak aan het slapen wanneer je dit toedient. Onze oren doen alleszins al minder pijn...
De tweede dag (dinsdag 5 maart) was volledig anders. Net aangekomen op de dienst, riep een verpleegkundige ons om hulp. Er werd net een prematuur kindje overgebracht van de dienst materniteit. Het kindje ademde echter niet meer... Met de weinige materialen werden we beiden verantwoordelijk gesteld voor dit kind. Jolien zorgde voor extra zuurstof via een ambu-masker, Anneleen zorgde voor warmte (via dekens en een warmtebron boven het kind). Beiden dachten we dat het slecht ging aflopen, maar... het kindje heeft het gehaald! Wat waren we hier blij mee. Het meisje bleef op de dienst neonatologie en tijdens onze dienst gingen we regelmatig kijken bij het kindje of alles nog wel in orde was. Met een bang hart gingen we de volgende dag werken. Wonder boven wonder stelt het meisje het naar Gambiaanse normen heel goed.
Na de middag vroegen we aan de verpleegkundige op de dienst of de moeder haar kindje al gezien had en of ze eigenlijk wel wist dat het nog leefde. De verpleegkundige vertelde ons dat de moeder niet bij bewustzijn was, maar dat ze wel wist dat haar kind nog leefde. De volgende dag echter, toen we aan dezelfde verpleegkundige vroegen of de moeder al was langs gekomen om haar kind te zien, vertelde ze ons dat ze nog steeds niet geweest was. Samen met de verpleegkundige gingen we naar de dienst materniteit – gyneacologie waar de moeder was opgenomen. Eén dag na de bevalling bleek ze al naar huis te zijn en dacht ze dat haar kindje toch was overleden! We belden haar op en vele misverstanden later werd de moeder bij haar kind gebracht. De moeder startte echter niet met het geven van borstvoeding, wat we beiden heel verontrustend vonden, aangezien het kind enkel nog maar vloeistof had gekregen via een infuus. Toen we dit meldden aan de verpleegkundige, vertelde ze ons dat de moeder wel weet dat ze borstvoeding moet starten, maar dat ze het gewoon niet deed. Hopelijk krijgt het kindje toch snel eten...
We vernamen deze week dat de kleine Lucas zal geadopteerd worden door één van de dokters die op de dienst neonatologie werkt! Wat waren we blij toen we dit hoorden. Lucas zal terechtkomen bij een vrouw die gepassioneerd is door haar werk, veel van kinderen houdt én het financieel ook aankan om voor een kind te zorgen. Kortom, Lucas zal binnenkort een nieuwe thuis hebben. Woensdag gaven we ook 3 mutsjes aan 3 kinderen die hypotherm zijn. Wat waren de mama’s van de kindjes hier blij mee! De mutsjes pasten perfect. Toen Anneleen vertelde dat deze handgemaakt zijn door haar mama vond iedereen dit fantastisch. Met iets kleins maak je de mensen effectief heel blij!
De afgelopen dagen zagen we ook nog enkele verzorgingen van wonden. Deze wondzorg kan je niet vergelijken met die in België. Er is een ‘steriele set’ aanwezig, maar deze is in een vuile doek gewikkeld, wat de set volgens ons onsteriel maakt. De instrumenten zijn reeds verroest en één set wordt gebruikt voor meerdere kinderen... We verschieten er zelf van dat deze wonden genezen en niet erger worden! Één van de wonden was een schedelwonde. Een kindje was enkele ‘stukken’ huid kwijt van zijn hoofdje. Toen we vroegen hoe dit kwam, bleek dit door een infectie te komen. De infectie is als volgt ontstaan: wanneer een kindje wordt geboren geven de ouders voor familie en vrienden 7 dagen na de geboorte een ‘naamgevingsfeest’. Op dit feest wordt het haar van het kindje afgedaan. Dit wordt niet met een schaar of tondeuse gedaan, maar vaak met een speciaal mes. Bij dit kind was het mes echter vuil en heeft men te veel haar willen wegdoen, waardoor ook wat vel is meegekomen. Bijgevolg heeft het kindje een infectie opgelopen. Nadien zijn de ouders niet onmiddellijk naar het ziekenhuis gegaan, waardoor de infectie steeds erger werd. Gelukkig is het nu al wat beter met de wonden.
Verder woonden we ook een ‘health education’ les bij. Die werd door een nutritieverpleegkundige gegeven aan ouders van kinderen die vroeger met malnutritie (ondervoeding) in het ziekenhuis lagen. Alle kinderen worden eerst gewogen, nadien worden nog enkele kinderen gemeten. Daarna legde de verpleegkundige uit wat de kinderen mogen eten, hoe de ouders moeten omgaan met hygiëne bij het bereiden van voedingen, wat ze moeten doen wanneer hun kind ziek wordt of diarree heeft,... Nadien kregen de ouders nog speciale voeding mee. Deze voedingen bevatten extra calorieën. Één van de voedingen zit in een zakje (100 gram) en heeft een pindanotensmaak (zelf uitgetest) en bevat 500 kcal. Hierna kregen de ouders een papiertje mee dat ze na 14 dagen opnieuw moeten komen.
Vandaag is er jammer genoeg (opnieuw) een kindje overleden. Het kindje was al de hele ochtend niet zo goed. Tijdens de voormiddag keek bijna niemand naar dit kind om. Pas toen de toestand echt kritiek werd, schoot men in actie. We vonden het allebei heel erg dat pas dan naar het kind werd omgekeken. Uiteindelijk hebben we nog geprobeerd om het kindje te redden, maar het mocht jammer genoeg niet zijn. Het jongetje was 5 dagen oud, was geboren na 26 weken zwangerschap en woog slechts 1,05 kilogram. Toen het gestorven was, keek niemand meer naar het kind. Omdat het kindje ook nog eens op hetzelfde matrasje lag als een levend kind, kon Anneleen het niet langer aanzien. Ze verwijderde alle sondes, catherers, pleisters,... Met wat watjes heeft ze het kind nog een beetje proberen te wassen omdat het behoorlijk onder bloed zat. Daarna wikkelde ze het kindje in een doek en bracht het kind naar een andere plaats.
Zo zie je maar, op neonatologie is geen enkele dag hetzelfde!
Volgens Jolien zit Anneleen voorop met het eindwerk. Daarom heeft Anneleen gisteren de handwas gedaan zodat Jolien enkele uren kon verder werken met haar eindwerk. We vormen een goed team ;)
Jolien & Anneleen
Hallo meisjes,
BeantwoordenVerwijderenOp mijn berichtje van 25/02 krteeg ik nog geen antwoord, daarom probeer ik het nog maar eens.. Ik heb met veel interesse jullie laatste blog gelezen. Als je zelf 3 maanden in de dienst neonatologie doorgebracht hebt met je kind, raakt dit verhaal je nog eens te meer en besef maar al te goed how lucky we are... Jullie uitstap riep natuurlijk ook fijne herinneringen op.
Bas SMSt ons regelmatig dat hij ons zo mist en telkens breekt mijn hart als ik terug denk aan die schrijnende toestanden. Denk je dat het mogelijk is om een enveloppe voor Bas te geven aan de eerste mama die jullie komt bezoeken? De Banjulse post betrouw ik niet echt...
Jolien en Anneleen, jullie verdienen en krijgen ons allen respect. Geniet nog maar van deze leerrijke ervaring! Groetjes Carine (Karl)