Een nieuwe woonst = een tweede start

Dit berichtje schrijven we vanuit onze nieuwe woonst. Ja, je leest het goed! Zaterdagnamiddag zijn we verhuisd naar een 'guesthouse' dat op 5 minuutjes van onze vroegere woning gelegen is. De grootste reden voor deze verandering is het feit dat de te oude (en dus erg ingezakte) matras bestaande uit spons, geen aangename nachtrust meer gaf en leidde tot rugproblemen bij Anneleen. Onze nieuwe woning ziet er als volgt uit: een kamer waarin een bed met degelijke matras, een tv en een klein kastje. Ook een klein badkamertje is aanwezig met lavabo, wc en douche. Dit is een kamer die te vergelijken is met een studentenkamer in België. Via Peter, een persoon die meehelpt met de stedenband Banjul-Oostende en die momenteel in Gambia verblijft, hebben we deze verhuis kunnen regelen. Onze buren, die in een gelijkaardige kamer als de onze slapen, zijn bovendien Vlaamse studenten (Gert-Jan en Catherine), die in een schooltje in Banjul les geven. We kunnen het heel goed met hen vinden en beleefden zaterdag een onvergetelijke dag. Uiteraard gaan we Sony, onze vroegere gastheer, zeker niet vergeten! Regelmatig sturen we nog een berichtje naar hem of bellen we hem eens op. We zijn hem zeker dankbaar voor de gastvrijheid gedurende de periode die we bij hem verbleven.

Zaterdag bezochten we de mangroves. De mangroves kan je vergelijken met moerassen. Er zijn vele bomen/struiken aanwezig en hun wortels bevinden zich tot diep in het water. Voor toeristen is er de mogelijkheid om deze mangroves te bezoeken. Dit kan per peddelboot of per motorboot. Met de motorboot, zoals wij deden, is het moeilijker om de smalle gangen van de mangroves te bereiken en het geeft ook meer lawaai wat vogels (o.a. pelikanen), reptielen en vissen opschrikt, maar aan de andere kant geeft het ons de mogelijkheid om een grotere afstand af te leggen. In totaal hebben we een goede vijf uur samen met een gids in de handgemaakte boot gezeten. Door het briesje merkten we echter niet op hoe sterk de zon was… Gevolg: onze lichtbruine huidskleur heeft nu een rode kleur. Wanneer het laagtij is, zijn de wortels van de bomen/struiken goed zichtbaar. Op deze wortels bevinden zich vele oesters. Spectaculair om te zien is hoe de vrouwen per boot dan naar deze wortels varen en de oesters met een machete verwijderen. Dit werk is zeker niet te onderschatten. Het zijn ook enkel vrouwen die dit werk doen. Na twee uur varen maakten we een tussenstop op een toeristische plaats. Deze plaats heet Lamin Lodge. Op dit eiland kwamen we vele blanke toeristen tegen, kochten we een drankje en aten we heerlijke ‘pancakes’. We kregen ook een rondleiding en zagen hoe de vrouwen de oesters open maakten en hoe ze deze uit de schelp verwijderden. Op het eiland waren ook 2 speciale bomen aanwezig. De stam van de ene boom was volledig beschilderd met verschillende kleuren en teksten. De gids vertelde ons dat deze boom ‘the internet tree’ heet. Waarom juist weten we niet. Het is niet dat de boom voor internet kan zorgen… In de andere boom kon je een olifant herkennen.

Wanneer we terug aan land waren, gingen we naar ons huisje om onze spullen in te pakken. Heel lang duurde dit niet want meer dan de helft zat nog steeds in onze valiezen. Daarna belden we een taxi om ons en onze spullen naar ons nieuwe huisje te brengen. ’s Avonds kregen we kip met frietjes, de andere Belgische studenten kregen spaghetti. Omdat ze niet zoveel honger hadden en dus nog wat eten over hadden, hebben wij (redelijk uitgehongerd) hun bord ook leeggegeten… Nu krijgen we drie keer per dag eten: ’s ochtends een broodje met beleg, ’s middags rijst met vlees of vis en ’s avonds nog eens een warme maaltijd. We moeten dus niet meer zelf op zoek naar eten en we moeten onze magen niet meer vullen met koekjes of chips. Deze nacht brachten we voor het eerst door in onze nieuwe kamer en we hebben er beide beter geslapen. We kunnen wel zeggen dat we een tweede keer gearriveerd zijn! Er valt opnieuw zoveel nieuws te ontdekken. We zullen nu een andere kant van Banjul beter leren kennen.

Enkele weken geleden maakten we kennis met Karl en Carine. We zagen hen als een tweede mama en papa. We zijn hen zeker nog niet vergeten! De kleine Lucas voelde zich nogal eenzaam, daarom hebben we een ander prematuur kindje ook een Belgische naam gegeven. We noemden het meisje Lore. Deze twee kleine kapoenen liggen ons nauw aan het hart en we zien hen dan ook als een kleine broer en zus. Buiten deze vier mensen hebben we ook kennis gemaakt met ‘oma’ en ‘opa’. Oma is 70 jaar en opa is 80 jaar. Het is hun vierde jaar dat ze naar Gambia komen. Verder dan het hotel gaan ze niet en ze genieten van hun dagen aan het zwembad. We hebben wat gepraat en toonden hen wat foto’s vanop onze laptop. Dit vonden ze fantastisch! Ze trakteerden ons op een paar drankjes en we mochten ook hun warme douche op hun kamer gebruiken. Dit vonden wij dan weer fantastisch!

Morgen starten we een nieuwe werkweek. Dit is onze tweede week op de dienst neonatologie of onze zesde stageweek in Gambia. We kunnen het zelf niet geloven dat de tijd hier zo snel gaat! Er is hier nog zoveel te zien en te beleven en bijna de helft van ons verblijf is hier al voorbij! We zullen hier ongetwijfeld tijd te kort hebben. Jolien zal een volledige week (van maandag tot vrijdag) werken van 8.00 uur tot 14.00 uur. Anneleen zal op maandag, dinsdag en woensdag werken van 8.00 uur tot 20.00 uur, omdat ze nog enkele uren van een vorige stageperiode moet inhalen.

Voor de mensen die het graag willen weten… de temperatuur stijgt hier elke dag een beetje meer. Het is hier tussen 34° en 36° warm. We willen jullie zeker niet jaloers maken...

It’s nice to be nice,

Jolien en Anneleen