Vakantietijd

Hallo bloglezers,

Het is alweer enige tijd geleden. Sinds dinsdagnamiddag is de mama van Anneleen toegekomen; de vakantie is aangebroken. Jolien werkte nog de volledige week op het operatiekwartier en heeft sinds afgelopen zaterdag ook vakantie. Omdat we beide verschillende avonturen hebben meegemaakt zullen we elk apart een blogbericht posten. Zo blijft iedereen op de hoogte van alle nieuwtjes. Onderstaande blogbericht is van Anneleen.

Maandag heb ik (Anneleen) nog één dag op het operatiekwartier gewerkt. Zoals gewoonlijk hebben we het eerste uur met onze vingers staan draaien. De dokters waren er nog niet en er waren (gelukkig) ook nog geen patiënten te bespeuren. Na veel geduld en enkele foto’s te hebben genomen kon de eerste operatie beginnen. Ik heb tijdens mijn vorige stageperiode in het UZ te Gent op het operatiekwartier gestaan, de verschillen vielen meteen op. Onder andere: de ruimte, de hygiëne, de aanpak van dokters en verpleegkundigen, het comfort en de privacy van de patiënt, enz.

Dinsdag zou ik opnieuw in het operatiekwartier staan. Jammer genoeg bleken de dokters geen zin te hebben om te komen, waardoor alle operaties waren afgelast. Daar stond ik dan... De verpleegkundigen stuurden me naar de dienst materniteit. Alles was beter dan zitten wachten en je nutteloos te voelen! Jammer genoeg was het die voormiddag heel rustig. Wel merkte ik enkele dingen op waarvan ik denk dat deze niet (of anders) gebeuren in België.





- Wanneer een vrouw binnenkomt en moet bevallen mag ze eerst nog enkele minuten (soms tot één uur) wachten voordat de verpleegkundige naar haar omkijkt. De vrouw mag dan zitten wachten op een ongemakkelijk stoeltje.
- Er is slechts één vroedvrouw aanwezig (als je geluk hebt twee). Verder waren ook drie studenten verpleegkunde aanwezig.
- Een dokter is hier niet altijd aanwezig, dit is enkel wanneer de dokter zin heeft om te komen of wanneer er complicaties optreden.
- De enige vroedvrouw mag dus vaak alles alleen doen en ze is nog eens verantwoordelijk voor een volledige dienst.
- Bij ons kan men via echografie nagaan hoeveel weken een vrouw zwanger is. Hier is geen echografie aanwezig, waardoor ze deze telling doen via een ietwat speciale methode. De breedte van de vinger staat gelijk met twee weken zwangerschap. Je legt je vingers horizontaal op de buik van de vrouw beginnend vanaf de onderkant van de buik tot aan de navel. Kan je twaalf vingers plaatsen dan komt dit overeen met 24 weken zwangerschap. Hierbij tel je nog eens het aantal vingers boven de navel tot aan het borstbeen. Heb je vier vingers dan is dit acht weken zwanger. In totaal (24 + 8) is de vrouw 32 weken zwanger. Je kan je al voorstellen dat dit al eens een aantal weken kan verschillen, naargelang de dikte van de vingers.
- Het aantal hartslagen van het ongeboren kindje wordt op een ouderwetse manier gemeten. Niet via echo of andere apparatuur, maar via een soort ‘toeter’. De ene kant wordt op de buik van de mama geplaatst, via de andere kant luister je met je oor naar de harttonen van het kind.
- Pijnmedicatie wordt hier niet gegeven (geen paracetamol of andere via infuus); epidurale verdoving evenmin.

Kortom: respect voor alle vrouwen die hier moeten bevallen, en gelukkig dat wij in België mogen bevallen!

Na deze avonturen wachtte ik mijn mama op in het hotel. Na een half uurtje kwam een bus aan met nieuwe toeristen. Jammer genoeg zat mijn mama niet op deze bus. Even dacht ik dat er iets verkeerd was gelopen. Na ongeveer nog een uurtje wachten kwam er een nieuwe bus toe. En ja hoor, Marleen zat op deze bus. De winterkleren werden snel omgeruild voor luchtige zomerkledij! Na een lange knuffel en enkele traantjes later konden we gezellig bijbabbelen.

De eerste dagen deden we het nog wat rustig aan. Marleen moest nog even bekomen van de lange vlucht en het nieuwe klimaat (vooral de warmte - 36°- was even wennen). We vertoefden aan het zwembad, speelden een spelletje, hebben een bezoekje aan het museum gebracht,...

Donderdagavond gingen we ‘Sara’ (de nachtverpleegkundige op de dienst pediatrie) bezoeken. Dit was voor Marleen de eerste kennismaking met het ziekenhuis, ze was behoorlijk onder de indruk. Kinderen hebben het soms heel moeilijk maar blijven toch nog lachen, ook de geur van het ziekenhuis en de vele kindjes die er lagen gaven onmiddellijk een beeld hoe het er in een Afrikaans ziekenhuis aan toe gaat. Natuurlijk konden we hier niet met lege handen toekomen. We namen enkele ‘cadeautjes’ mee. Van mijn tante en nonkel heb ik enkele spullen gekregen voor het ziekenhuis. De komende weken zullen de andere materialen nog verder uitgedeeld worden op andere diensten. Voorlopig hebben we ontsmettingsmiddel, handontsmetting, verbanden, pleisters,... uitgedeeld. Opnieuw waren de verpleegkundigen ‘overgelukkig’ met deze attentie. Waarvoor grote dank aan mijn tante en nonkel.


Vrijdag hebben we een bezoekje gebracht aan een plaatselijk schooltje hier in Banjul. In dit schooltje geven Gert-Jan en Catherine (onze buren) les. We kregen er een rondleiding en trokken de ogen open. Vooral bij het zien van de vele dozen met boeken die gedoneerd zijn vanuit Amerika. Drie klaslokalen worden hiermee bezet waardoor deze lokalen niet kunnen gebruikt worden om les te geven. De boeken zijn gestapeld en liggen er reeds enkele maanden. De boeken zijn dus toegekomen in Gambia maar hebben hun bestemming (andere lokale schooltjes) jammer genoeg nog steeds niet bereikt omdat de financiële middelen voor transport ontbreken. Bovendien werden de lesbanken uit deze lokalen ‘tijdelijk’ buiten geplaatst, maar na passage van het laatste regenseizoen zijn ze dermate verrot en geroest waardoor ze onbruikbaar zijn geworden. Een goed doel heeft dus niet altijd een goed einde!

Zaterdag stond een georganiseerde uitstap met het hotel op het programma. We zouden een volledige dag onderweg zijn, uiteindelijk waren we al om half vier in het hotel. De uitstap ging richting Fathala Park in Senegal. We hebben dus een mooie stempel bij in ons internationaal paspoort en hebben in het park enkele wilde dieren (giraf, neushoorn, antilopen...) en prachtige vogels gespot.

Zondag namen we de taxi richting ‘Crocodille Pool’, de Batik markt en het ‘Monkey Park’. Een ontspannende dag en een mooie afsluiter van de week.

Morgen bezoeken we de mangroves per boot en zullen we in de namiddag een bezoekje brengen aan de markt in Banjul. Hier zullen we enkele souvenirtjes kopen en de muskietennetten voor het ziekenhuis (subsidie Aalter).

Vele groetjes,

Van Anneleen en Marleen