Onze eerste belevenissen...

Salaam Maleikum!!!

Na het typen van ons eerste blogbericht verkenden we het strand voor de eerste maal. We werden direct aangesproken door de Gambianen die ons welkom heetten in ‘The Gambia’. Zij wilden, net als alle andere Gambianen, van alles over ons weten. Na een korte babbel met hen stapten we verder naar het ziekenhuis dat we voor het eerst van de binnenkant zagen. Aan de ingang zaten heel wat mensen buiten, dit zijn familieleden van patiënten die in het ziekenhuis verblijven.

Hier volgt een eerste korte indruk:

-          Het ziekenhuis is opgebouwd uit grote zalen en geen aparte kamers zoals in België

-          Er hangen hier en daar muskietennetten (niet meer in goede staat)

-          Grote zuurstofflessen lagen buiten (al dan niet gebruikt)

-          Er zijn veel binnenpleintjes waar hier en daar ook familieleden samen komen

-          Als laatste wandelden we door de ‘spoed’. Hier zaten een 7-tal dokters op een rij te relaxen.

Vervolgens leidde Sony, onze huisbaas, ons naar Africell, hier kochten we een Gambiaans SIM-kaartje zodat we de plaatselijke bevolking kunnen bereiken (veel goedkoper dan met onze Belgische SIM-kaart).

Hierbij laten we graag ons GSM nummer weten: Anneleen: 00220-7353218 en Jolien: 00220-7352698.

Op onze tweede avond werden we hartelijk verwelkomd op een verjaardagsfeest dat doorging in Serekunda. Hiervoor moesten we de taxi nemen wat werkelijk een heel avontuur was. Eens aangekomen op het verjaardagsfeest waren we opnieuw part of the family. J Opnieuw werden we overdonderd met veel vragen en al snel kregen we een bordje Afrikaans eten voorgeschoteld. We bedienden onszelf en namen een kleine portie (frietjes, rijst, kip, tomaten). Al snel kregen we te horen dat we nog meer mochten nemen want, aldus de Gambianen, zijn wij veel te mager! Bij het aansnijden van de taart konden we meezingen met het verjaardagslied "Happy Birthday". Er werden nog enkele foto’s genomen van de kinderen bij de taart.

Vervolgens gingen we na dit feestje opnieuw naar Banjul waar we deel konden uit maken van een straatevenement (Hunting genaamd). Zie foto. Na een vermoeiende eerste dag gingen we terug slapen onder ons muskietennetje.

Zondag gaan de meeste christenen naar de mis. Ook wij gingen mee. Deze week was het geen gewone mis: het was een herdenkingsmis waarbij een goede vriend van onze gastheer werd herdacht. Hij overleed op kerstmis na een auto-ongeluk. Om 10u startte de mis, maar Gambianen hebben het wat moeilijk met tijd; gevolg we kwamen pas om 10u20 aan. De misviering is hier toch wel anders dan in België. Er wordt hier meer gezongen en er wordt gebruik gemaakt van djembees. Dit zorgde voor een aangename sfeer. Er waren enkele herkenbare rituelen; onder andere het ontvangen van de hostie. Om de misviering af te sluiten ging iedereen naar voor om een zalving met olie. Omdat het een herdenking was hadden enkele goede vrienden en familieleden een T-shirt aan met daarop een foto van de overleden persoon en herdenkingstekst. Na de misviering die 2 uur duurde werden we uitgenodigd om mee te eten en te drinken bij de familie van de overleden persoon. Het verliep alweer zeer relaxed. Zie foto’s.

Als afsluiter van de dag maakten we nog een wandeling op het strand samen met Sony en zijn broer (hij komt ook regelmatig bij ons thuis). Het strand is vrij rustig. Hier en daar waren mensen aan het zwemmen of zich aan het wassen in de zee. We hoorden dat dit gevaarlijk is omwille van de sterke stroming. Op de terugweg waren plots heel veel jongeren aan het voetballen. Ze komen iedere zondag samen op het strand. Het voetballen gebeurt blootvoets (zeker niet aan te raden vanwege het vele afval op het strand).

Deze avond ging nogal duister in; er was namelijk geen elektriciteit. Gelukkig duurde dit niet lang en konden we met een aangename temperatuur gaan slapen. Deze avond brachten we door op onze kamer, zo konden we even tot rust komen alvorens een belangrijke week start.

Greetz,

Jeinaba (Jolien) and Fatou (Anneleen)  (dit zijn onze Afrikaanse naampjes)